Diego

-

 ****************

Padłem na ziemie i starałem zorientować się, z której strony dobiegł strzał.

- Uciekaj! – krzyknął Jaime. – Ja sobie poradzę. To nie mnie chcą dopaść, a ciebie…

- Co tu się do cholery dzieje? – zapytałem szeptem. – Czego oni ode mnie chcą?!

- Pamiętasz Diego?

Diego, Diego, Diego… Próbowałem przypomnieć sobie czy znam kogoś o takim imieniu, ale nic nie przychodziło mi do głowy.

- Diego Mendez - dopowiedział Jaime, który chyba zobaczył konsternacje na mojej twarzy. – To ten gościu, z którym współpracowaliśmy w zeszłym roku. Sprowadza auta z Ameryki.

Przywołałem w głowie obraz grubego, niskiego mężczyzny z ciemną brodą i szramą na policzku. Zawsze był dla mnie trochę dziwny. Nigdy nie wiedziałem czy to co mówi to żarty czy prawda. Wydawał mi się  tajemniczy i  trochę niebezpieczny. Jak się teraz okazało, nie tylko sprawiał takie wrażenie, ale rzeczywiście taki był.

- No i co z nim? – zacząłem się niecierpliwić. Musiałem jak najszybciej dowiedzieć się o co chodzi i ewakuować się stamtąd zanim ktoś sprzedałby mi kulkę w łeb.

- Chyba zepsułeś mu interes. Poluje na ciebie od miesiąca.

Zaschło mi w gardle. Diego nie wyglądał na faceta z którym chciałbym zadzierać, a wskazywało na to, że chyba nieświadomie mu podpadłem. To człowiek, który zajmował się wszystkim i wszędzie miał znajomości. Choć większość z tych rzeczy była niezbyt legalna, dzięki wtykom w policji nie musiał martwić się, że ktoś zacznie węszyć. Jeżeli pojawiał się jakiś kłopot bardzo szybko rozwiązywał go odpowiednią kwotą. Wszystko można było załatwić kasą, więc dopóki płaciłeś, nikt na ciebie nie nakablował. Zdawałem sobie sprawę, że nawet jakbym poszedł na policje nikogo by to nie obeszło, a sprawa zamieciona zostałaby pod dywan. Niedobrze. Przekląłem w duchu. W co ja się wpakowałem?

- Stary, serio… Spadaj stąd, jeśli życie ci miłe. – pośpieszył mnie Jaime.

Tym razem postanowiłem go posłuchać, ale w chwili gdy podniosłem się, aby zacząć uciekać, ktoś złapał mnie za kołnierz kurtki.

- Nie tak prędko. – usłyszałem niski, ochrypły głos, który przyprawił mnie o gęsią skórkę.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

-
  Wpatrywaliśmy się w siebie z  Maríą  i  chociaż trwało to tylko parę sekund  wydawał o mi się  jakby  c ały świat się zatrzymał,  a ta krótka chwilą trwała wieczność. C ały czas czekałem na moment, w którym obudzę się w swoim łóżku i to wszystko okaże się tylko okropnym koszmarem.  N ic takiego nie nadeszło  i musiałem  przyjąć do wiadomości, że z dradziła mnie moja  najbliższa  przyjaciółka   -  osoba, której ufałem najbardziej na świecie .    - Nie ruszaj się. - odezwała się w końcu, a j e j głos nie brzmiał wcale tak jakby było jej przykro albo głupio.    - Bo co mi zrobisz? Zadzwonisz po Diego? - zaśmiałem się. - Jeśli masz jakieś resztki godności to pozwolisz  mi odejść.    - Nie zapominaj, że za tymi drzwiami są chłopaki od Miguela. Nie masz szans, żeby stąd uciec...  Zrobisz chociaż krok a ich zawołam , a le ...,  jeśli będziesz współpracował obiecuję, że nic ...
Czytaj więcej

IV

-
    Me di la vuelta y vi un hombre gordo y tremendo. Su cara me dio la piel de gallina. - Tú y yo tenemos que hablar. ************* Entonces  Para que mi historia sea completa, tenemos que retornarnos al momento cuando empecé a trabajar como importador de los coches usados. Como he mencionado, muy pronto me acostumbré a esa nueva realidad. De un chico que no sabía que hacer y andaba mal de dinero a un tío que podía comprar todo lo que quería. Al principio, no sabía que el negocio, al cual me introdujo Jaime, sería ilegal. Sin embargo, muy pronto me enteré de que Jaime a través de los coches traficaba las drogas. No quería nada que ver con esto, pero en el mismo tiempo no quería volver a mi antigua vida. Empecé a haver la vista gorda y trataba de mantenerme alejado de los problemas, pero por supuesto, esto era imposible. Entré en un mundo del cual no había regreso.  ************ Ahora     Inmediatamente reconocí a la persona que sostenía el cuello de mi...
Czytaj więcej

Pomożemy Ci

-
Nie wiem jak długo biegłem. 5 minut? 10 minut? Zatrzymałem się na środku pola i stwierdziłem, że tu na pewno będę bezpieczny. Usiadłem na zimnej, wilgotnej ziemi i przetarłem czoło z potu. Byłem ranny, a ból który czułem w skroniach prawie rozrywał mi czaszkę. Z oczu zaczęły mi płynąć łzy i chociaż starałem się zgrywać twardziela, byłem w rozsypce. Nie mogłem cofnąć się do Jaime, bo w każdej chwili mogli tam wrócić. Nie chciałem niepotrzebnie go narażać bo i tak ma pewnie przeze mnie problemy. To wszystko moja wina.... Sam uparłem się na to auto, więc sam muszę rozwiązać tą sytuację. Rozmyślałem dłuższą chwilę nad możliwymi opcjami, ale w głowie miałem czarną dziurę. Zaczęło dopadać mnie zmęczenie i wiedziałem, że jeżeli chociaż trochę nie odpocznę, nie wpadnę na żadne sensowne wyjście z sytuacji. Rozejrzałem się dookoła i zdałem sobie sprawę, że jestem na totalnym pustkowiu. Wspaniale. Nadal nie miałem telefonu więc nie było mowy o wezwaniu żadnego transportu. Noga bolała mnie coraz b...
Czytaj więcej